Monteverde

Monteverde

Fotos uploaden gaat niet zo makkelijk omdat internet hier vaak wegvalt en langzaam is. Hierbij een poging een paar foto’s van monteverde/santa elena te plaatsen.

Vanochtend na opnieuw een stevig ontbijt zijn we vertrokken richting manuel antonio. Wat een prachtige route! Aan de ene kant heuvels, bergen en valleien. Aan de andere kant de pacific. Al snel liep de temperatuur op tot boven de 30 graden. Daar waren we aan toe na alle regen.

Het ene na het andere wauw moment tijdens de route. Voor de Freek Vonk kijkers: we kwamen over de brug waar hij krokodillen had gefilmd en langs de palmplantages.

We waren vrij vroeg in Manuel antonio, onze kamer was nog niet klaar. Gelukkig was er een ruimte waar we onze backpacks achter konden laten en zijn we het stadje Quepos in gegaan. Het nationaal park is op maandag gesloten. Het stadje was warm, benauwd en stonk naar riool en uitlaatgassen. Er was niet zo veel aan en we konden ook niet echt een leuk plekje vinden om te lunchen. Uiteindelijk hebben we bij de subway een broodje gegeten en boodschappen gedaan bij de wallmart. Daarna zijn we weer naar het hotel gegaan.

We waren om 2 uur terug bij het hotel maar op de handdoeken na was de hotelkamer klaar. De handdoeken kwamen ze netjes later brengen. We zitten nu in een soort appartementje. Er zou een kookplaat zijn maar dat blijkt een magnetron te zijn. Gelukkig weet google ook hoe je pasta in de magnetron maakt 😉

Nadat we de spullen op de kamer hadden gezet en een wasje hebben gedaan zijn we naar het strand gegaan. Ongeveer 30 meter bij onze kamer vandaan, heerlijk! Lekker warm zeewater, hoge golven en heremietkreeftjes die druk over het zand heen en weer rennen. Het is echt paradijs hier!

We zijn de komende dagen eigenlijk niet veel van plan. Genieten van zon, zee en strand. Morgen gaan we het nationale park verkennen en daar lekker op het strand zitten.

Daar gaan we dan, op naar Manuel Antonio. Bijna 15 jaar geleden voor Gijs één van de hoogtepunten van de Costa Rica reis. Helaas is er overal te lezen dat het erg toeristisch is geworden en daardoor niet zo leuk meer is. Brutale apen omdat ze te veel gevoerd zijn, overal mensen, rommel op de stranden…

We gaan kijken of we toch nog een rustig stukje paradijs kunnen vinden! Manuel Antonio is één van de bekendste nationale parken van Costa Rica. Er leven honderden diersoorten, alleen al in dit park. Zo is er in februari van dit jaar nog een kikker ontdekt die sprekend op Kermit lijkt! Wat we precies gaan doen hangt een beetje af van hoe druk het is, maar gelukkig zijn wij wel in het laagseizoen aan het reizen. Wij hopen dus dat het met de drukte mee gaat vallen. Wij zijn van plan om een zonsopgang-tour door het park te doen met een gids en /of een nacht-tour.  Ook hier kan weer worden paardgereden, maar wij weten niet of we dat gaan doen. Het ligt er een beetje aan hoe druk het overal is. Als het te druk is naar onze zin wijken wij misschien wel uit naar één van de andere kustplaatsjes of wel rustige zandstranden aan de South Pacific Ocean. Wij slapen de komende nachten in Hotel Verde Mar.

Vanavond zijn wij met een gids de jungle in gegaan op zoek naar nachtdieren. We hebben er genoeg gezien! Twee kikkersoorten ( red eyed tree frog en een small-headed tree frog), een megagrote harige rups, een aantal krekels, een vogelspin (de Costa Rica Red Tarantula), drie two-toed sloths (luiaarden) waarvan een een baby van maar een paar dagen oud was die aan de buik van mama hing, een mexican porcupine (stekelvarken), een slapende toekan, een blue-crowned motmot (vogel), een green tree anole (hagedis), een groene eyelash pitviper (slang), een vlinder met doorzichtige vleugels en een chihuahua 😉 De moeite waard dus! Evelien is alle diersoorten weer aan het afstrepen in ons boek ’the wildlife of costa rica’. Inmiddels hebben
we al heel wat diersoorten gezien!

Ons hotel is niet meer dan een huisje met een paar stenen onderdelen en verder hout en golfplaten. De hele nacht heeft het flink gestormd en geregend, zo hard dat we ons af vroegen of het dak er nog op zou zitten als we wakker werden. Alles aan het gebouw rammelde, de ramen klapperden en de regen tikte luid op het dak. Gelukkig zat het er nog wel op vanochtend!
We zitten nu in een streek waar de regen ook wel te verwachten is. Het is niet zo vervelend als de regen in Nederland omdat het hier niet koud is. Gedurende dag is het 25 – 30 graden. ’s Nachts koelt het af naar 17-18 graden. Wel zo lekker want dan is het niet zo benauwd en plakkerig warm om te slapen. Overdag is de kledingkeuze wel lastig. Trek je een regenjas aan voor de regen is het zo vochtig warm dat je onder je regenjas nog nat bent.

Het ontbijt was weer heerlijk; fruit, wafels en scrambled eggs. We waren eerst van plan te paard het monteverde woud in te gaan maar gezien het weer besloten we maar te voet het park te verkennen. Paardrijden kan werkelijk in elk park wat we bezoeken dus dat stellen we nog even uit.

We hebben een flinke wandeltocht gemaakt door het Monteverde park. In de regen. We kwamen onderweg nog ‘bekenden’ tegen die in Arenal in het zelfde hotel zaten en ook de cherro chato beklommen. Hun volgende stop is ook manuel antonio, als we ze weer tegen komen trakteren we ze op een drankje.

Het nevelwoud is mooi. Sommige stukken is het net of je in de wolken loopt. We hebben niet zo veel dieren gezien omdat het de hele tijd regende. Een aantal vogelsoorten, rupsen en een hagedis. We zagen wel mooie, hoge dikke bomen (primary forest), orchideën en een waterval.
We hebben weer bij de Taco Taco in het stadje gegeten. Vanavond gaan we nog op een night tour, met gids. We zijn benieuwd wat we tegen gaan komen.

Vanochtend begonnen we de dag met een stevig ontbijt. Geen buffet hier dus een verrassing wat we voorgeschoteld zouden krijgen. We kunnen hier ons Spaans goed oefenen. Eerst kregen we een enorme bak vers fruit en een vruchtensapje. Toen koffie/thee en een flink bord met gallo pinto, scrambled eggs, toast en gebakken banaan met kaas. Het heeft hier de hele nacht gestormd en geregend. Gelukkig viel de regen ’s ochtends wel mee. De wind was nog steeds aanwezig.

Na het ontbijt zijn we over de onverharde hobbelweg (lekker het ontbijt nog even opschudden) naar Selvatura Park, bij Santa Elena national park gereden. Voor ons doen iets flink toeristisch, maar het was het geld waard. Het was een terrein waar je vlak bij elkaar meerdere activiteiten had.

We begonnen met de zip-line. Dat waren 13 kabels waarvan de langste 1 km was. Tussendoor ook nog een ’tarzan swing’, een schommel aan een touw waarbij je je van 10 meter hoogte laat vallen. We zijn alle banen goed overgekomen en het uitzicht was adembenemend. Alleen bij de laatste baan hadden we wat hulp nodig. Dat was een duo-baan maar wij bleken te weinig te wegen samen om tot het eind te komen. We kwamen net een paar meter te kort. Dan moet je je met je handen aan de kabel zelf naar het eind trekken.

Het weer wisselt hier snel. Dan weer zon, dan weer regen, dan mist en dan storm. Met zon is het gelijk ruim 30 graden, de wind kan kil zijn en dan sta je weer te rillen. Soms zie je alles binnen een uur voorbij komen. Tijdens de zip-line regende het een beetje en waaide het flink (op de lange stukken voelde je dat goed). Omdat we even wat rustigs wilden doen er na zijn we naar de humminbird garden geweest, de kolibrietuin. Daar hingen een aantal voederstations waar tientallen kolibries komen eten. Ze zoefden om je oren en kwamen op je hand en schouders zitten.

Daarna zijn we naar bruggen gegaan. 8 bruggen in de boomtoppen van het nevelwoud. Veel nevel hebben we niet gezien want de zon scheen heerlijk. Niets om over te klagen dus. Veel dieren waren er niet te zien. We hebben rupsen en duizendpoten gezien. En een neusbeer. Die beginnen al gewoon te worden.

Daarna zijn we gaan lunchen. Wij hadden voor een pakket betaald en daarbij zat een lunch. We kregen een glas watermeloensap. Vooraf een salade. Voordat Evelien de laatste hap salade op had stond het hoofdgerecht al klaar. Dat is gebruikelijk hier, in elk restaurant volgen de gangen zich razendsnel op. Daarna nog meer sla met kreukelfriet en paella (aparte combi vonden wij). Als toetje thee/koffie met een soort bladerdeeg flap met jam er in en zoete saus er op. We hadden gewoon moeite alles weg te krijgen.
Na de lunch was er nog wat tijd over voor de rondleiding door de vlindertuin zou starten. We hebben nog even in het souvenir winkeltje gelopen voor het begon. De gids was een aardige jonge knul die veel vertelde over de verschillende stadia: ei-rups-pop-vlinder. Hij wees vlindersoorten, rupsen en eitjes aan in de tuin. Gijs had een rood shirt aan en was in trek bij de vlinders. Na de rondleiding hebben we nog gekletst met de gids, leuk om te weten hoe ze aan zo’n baantje komen en hoe ze het vinden. De gids vertelde dat wat wij zo bijzonder vinden aan de natuur in zijn land, voor de Tico’s (costaricanen) heel gewoon is. Een beetje zoals wij zeeuwen ook aan strand en zee gewend zijn en toeristen dat ook geweldig vinden. Voor ons is dat gewoon.

S avonds hebben we het maar bij een boterham met jam gehouden, 3x per dag warm eten zagen wij toch ook niet zitten.

Vandaag gaan wij om het meer “laguna de Arenal” heen rijden naar ons hotel in Santa Elena. Een route waarbij je prachtige uitzichten hebt.

Bij Santa Elena ligt het national park Monteverde, een nevelwoud. Hier slapen wij in een simpel hotel, de website vind je hier. Er is genoeg te doen in de omgeving en een vaste panning hebben wij niet. Afhankelijk van waar wij zin in hebben kunnen wij op excursie gaan in het park, paardrijden, een canopy tour doen of lekker niets doen en genieten van de mooie omgeving met een cocktail in ons hand. 🙂

Costa Rica heeft een heleboel mooie vogels, maar in het bijzonder toch wel de Quetzal. Het is mogelijk dat wij de komende dagen de Quetzal al spotten.

Vanochtend waren we van plan om met een gids over het hotelterrein (ruim 800 hectare) te lopen. De “free nature walk” die dit hotel dagelijks aanbied. Maar toen we stonden te wachten irriteerden we ons al aan de andere mensen en besloten we zelf een blokje te lopen over het terrein. Wij zijn zelf ook al aardig goed in het vinden van dieren hier hebben we gemerkt. We hebben weer verschillende mooie vogels gezien, de orapendola, vinkjes en een aantal kolibrie-soorten, drie soorten kikkers en brulapen. Ook zijn we nog even het seismologisch museum in geweest.

Op aanraden van een collega van Gijs zijn wij daarna naar de Baldi hot springs gegaan. Op weg er heen was er nog een kleine verkeersopstopping omdat er een groep van zo’n 20 neusberen op de weg liep.

De hotsprings waren de moeite waard. Heerlijk bijkomen van de hike van gisteren in warme baden gevuld met bergwater. En een aantal glijbanen die in Nederland vast niet door de veiligheidseisen zouden komen, zo hard ging het! Sommige baden waren zo heet, dat het bijna niet te doen was. Er was ook een koud bad, de watertemperatuur daarvan was bijna Hollands, 20 graden 😉

Daarna zijn we naar La fortuna gegaan. Daar hebben we getankt, de was opgehaald, een brood gekocht en lekker opgegeten in het park en een rondje door de souvenir winkels gedaan. Daarna zijn we weer naar het hotel gegaan.

We zijn vanavond van plan om in het donker te gaan wandelen over de trails van het hotel, wie weet zien we dan nog andere dieren dan overdag! We hopen bijvoorbeeld opossums, een mexicaans stekelvarken, boskonijnen, katoenstaartkonijnen, vleermuizen, poema’s, jaguars, kinkajou’s, peccary’s of wasberen te zien. En wie weet nog wat vogels, kikkers en hagedissen.

Vanochtend heerlijk traditioneel ontbeten in het hotel met gallo pinto en fruit. Tijdens het ontbijt hadden wij prachtig uitzicht op de Arenal. Ook was er een vogelvoederhuis waar ze vers fruit in hadden hangen. Kolibries, vinkjes, toekans en ja hoor! De Montezuma Oropendola! De vogel waar de vader van Gijs 15 jaar geleden naar op zoek was. Wij hebben er nu wel 3 gezien!

Na het ontbijt hebben wij ons klaargemaakt voor de hike. Wat een klim! We zijn de cherro chato opgeklommen. Een inactieve vulkaan naast de Arenal. Het is een klim van ‘maar’ 1.5 km. Een hike waar je 4 uur over zou doen. Het was stijl, glad, modderig, zwaar en absoluut de moeite waard toen we boven stonden. We zijn zelfs nog naar het krater meer afgedaald (dat was helemaal stijl, af en toe bungelde je aan een tak om naar het volgende modder-plateautje te komen). Een prachtig groen meer (groen door de mineralen). Eerst waren we van plan te zwemmen maar de oevers waren erg modderig (we hadden geen zin in blaren) en we hoorden dat er bloedzuigers in het water zaten.

Tijdens de hike hebben we allerlei dieren gezien zoals een nieuwsgierige neusbeer die heel dichtbij kwam, vlinders, hagedissen, slangen, kikkers en harige rupsen.

De afdaling ging sneller dan het stijgen hoewel we allebei een keer goed uitgegleden zijn en wat schaafwonden hebben. In totaal hebben we er 4 uur over gedaan.

Nadat we opgefrist waren hebben we het stadje la fortuna bezocht waar we nog wat wasgoed naar de wasserette hebben gebracht en lekker hebben gegeten. Pizza’s dit keer. Op de terugweg hebben we nog de zeer giftige fer-de-lance slang gezien. Die lag op te warmen op het asfalt aan de kant van de weg. Veilig vanuit de auto een foto genomen, wij hoeven niet op het lijstje van dodelijke slachtoffers die deze slang jaarlijks maakt. Mooi is hij wel! Die stond dus op mijn lijstje van dieren die wij liever niet tegen komen!

Net rondje het donker waren we terug in het hotel waar we nog lekker onze benen tot rust hebben laten komen in de jacuzzi.