Ook gisteren moesten wij weer vroeg op. De boot naar Sierpe vertrekt namelijk vroeg, om kwart over 7.

Tijdens de boottocht zwom er een groep dolfijnen om de boot heen. Zij maakten gebruik van de golven van de boot om in te zwemmen en springen.

In Sierpe stond onze auto nog op ons te wachten. De rit ging door de heuvels langs verschillende rivieren, de bergen in. Over de Berg des doods. Dat is het hoogste punt in Costa Rica waar je met de auto mag komen. De berg heet niet zo door het aantal verkeersdoden, de naam komt uit de tijd dat handelaren te voet met hun waren op weg waren naar San Jose. Als ze besloten op deze berg te overnachten kwam het vaak voor dat ze dat door de kou niet overleefden. Wij zijn de berg gelukkig wel veilig overgekomen.

Ons hotel ligt aan een onverharde weg, dus onze 4×4 kwam weer goed van pas. Het klimaat hier voelt bijna Nederlands aan, overdag een graad of 19, ’s nachts koelt het af naar 1 a 2 graden. We mochten kiezen uit 3 lodges en zelf bepalen welk hutje we wilden. We logeren in lodge nummer 5, een van de hoogste huisjes. Het huisje is klein (bed en badkamer) en heeft een puntdak. De binnenkant is volledig betimmerd. Het voelt alsof we thuis op zolder slapen.

Nadat we de spullen in het hutje gezet hadden zijn we doorgereden naar Cartago. Dat is een grotere stad waar we nog wat gewinkeld hebben.

Het is hier erg koud ’s nachts. We hebben onder een dikke laag dekens gelegen. Ook in dit huisje hebben we een zelfmoorddouche. Hij werkt niet optimaal, Evelien had een koude douche en Gijs een hete douche. Zoals bijna heel de vakantie ging ook vandaag de wekker vroeg. We gingen deze ochtend op zoek naar de Quetzal!

Eerst leek het er op dat wij hem niet gingen vinden. Wel zagen we een poema nest, een quetzal nest (zonder quetzals), veertjes van de quetzal, toen een in een flits voorbij vliegende quetzal en uiteindelijk was hij daar! Op een tak zat de quetzal!

Om 5 uur ging de wekker, om half 6 zaten we aan het ontbijt, om kwart over 6 in de boot. Om een uur of 7 gingen we aan wal bij het nationale park.

De groep waarin we zaten bestond uit nog 4 personen, 2 canadezen en 2 andere Nederlanders uit Hilversum waarvan er één nog postduiven hield ook. Er hingen duivenringen aan haar tas.
We hadden een exentrieke man als gids. Niet echt een succes maar toch hebben we best wat dieren gezien: brulapen, kapucijnapen, slingerapen, doodshoofdaapjes (alle vier de soorten apen die in Costa Rica voorkomen hebben we nu gezien), neusberen, een krokodil, vlinders en diverse vogels. We zijn een groot deel van de ochtend op zoek geweest naar een tapir, maar die was na 5 dagen op dezelfde plek te hebben gezeten precies verhuisd toen wij kwamen. Ook de jaguars en poema’s waren niet te vinden. We hadden een beetje pech dus.
Het park was wel ontzettend mooi. Een van de mooiste parken waar we geweest zijn.
Om het goed te maken kwamen we op de terugweg nog wel dolfijnen en een zeeschildpad tegen.

Bij thuiskomst hadden we graag een verfrissende douche willen nemen maar er was geen water. Ook de elektriciteit valt regelmatig uit. Twee dagen geleden zaten we nog in het donker in een restaurant te dineren. Stroomuitval duurt meestal niet zo heel lang en ook het water was snel weer geregeld na een bezoekje aan de receptie.

Ons hotel is echt perfect gekozen. Een familiebedrijfje met hele aardige mensen. Je voelt je er gelijk thuis. Elke dag zien we vanuit ons balkon – of barkon zoals Gijs het noemt, de rand is een bar met barkrukken de meest prachtige dieren. Ara’s, eekhoorns, parkieten, gieren, vinkjes, kolibries, gekko’s en vleermuizen. Rond zonsopgang en zonsondergang is het hier dagelijks een enorm kabaal. De Amazoneparkieten trekken dan over ons hutje heen. Ze vliegen in koppeltjes met tientallen tegelijk, de ene na de andere vlaag parkieten komt voorbij. Afgelopen nacht hebben we nog gezocht naar de kinkaju die hier in de bomen kunnen zitten maar helaas hebben we die nog niet gevonden.

Ons huisje hier is erg mooi, het heeft geen ramen, daar zitten houten kozijnen met insectengaas. De golven, gekko’s, krekels en vogels zijn dus goed te horen. Helaas zitten hier veel parkieten en papegaaien. Ze zijn wel heel aanwezig. Die zingen niet maar krijsen. Vanochtend waren we er vroeg wakker van. We hebben niet zo heel goed geslapen. De bedden zijn hier kort 170cm ofzo, voor ons allebei te klein dus. Ook hadden we ruzie met de klamboe en hebben we die halfverwege de nacht vervangen voor onze eigen klamboe.

Doordat we zo vroeg wakker waren hebben we wel vanuit de hangmatten op het balkon naar de zonsopgang kunnen kijken. Het is echt weer een prachtig plekje hier. De ontbijttijden worden netjes aangepast aan de excursies die wij wensen. Om kwart voor 7 zaten wij aan het ontbijt terwijl de kapucijnaapjes op een meter afstand van ons in de boom zaten.

Om half 8 stonden we op het strand voor de snorkeltour. Een van de hotelmedewerkers is netjes met ons meegelopen en heeft gewacht tot het bootje voor de tour er was. Er waren nog 9 andere toeristen waarvan er 3 gingen duiken en 6 gingen snorkelen. Een gammel bootje met losse schroeven bracht ons naar Cano Island, een tocht van ongeveer 45 minuten. Weer was de tocht net een achtbaanritje. Harde klappen op de grote golven in een gammel, gaar plastic bootje met 150pk er achter. Onderweg zagen we fregat vogels, een valkje en pelicanen. Geen walvissen en dolfijnen helaas, daar is het nog niet de tijd van het jaar voor.

Op Cano island aangekomen kregen we eerst een soort van uitleg op het strand terwijl het bootje de duikers weg bracht. Daarna zijn wij weer aan boord gegaan en naar een koraalrif bij het eiland gebracht om te snorkelen. Het is best lastig om met je flippers aan op de rand van een boot te gaan zitten en in het water te springen maar het is ons gelukt.

Het zeewater had een prachtige diepblauwe kleur. Al gelijk zagen we heel wat vissen: doktersvissen, papegaaivissen, kogelvissen big eye jack vissen en nog een heleboel andere soorten waarvan we de namen niet meer weten. Fel blauwe vissen, regenboogvissen, knalgele vissen, stippelvissen, nemo-achtige vissen, tonijn achtige vissen streepjesvissen, kortom er was genoeg te zien. Losse vissen, kleine groepjes en scholen met meer dan 1000 vissen die om je heen zwommen. Zelfs een steenvis (geen idee hoe die echt heet?) Die een schutkleur had en op het koraal verstopt zat. We moesten een stukje onder water duiken om die te kunnen zien.
Daarna zijn we weer naar het strand gebracht om wat te drinken en zelfgemaakte cake te eten. Op het strand liepen heel wat heremietkreeftjes, zelfs hele grote.

Vervolgens zijn we weer aan boord gegaan naar een andere snorkelplek. Daar zagen we opnieuw vele soorten vissen, maar ook een schildpad (olive ridley turtle) en roggen (sting ray). Na in totaal bijna 3 uur gesnorkeld te hebben was het tijd voor lunch. Daarvoor gingen we weer aan boord van het bootje en naar het vaste land. Op een rustig strandje werd de lunch voor ons uitgepakt. Salades, brood en fruit. We hebben heerlijk gegeten en gelukkig was het een leuke groep. Allemaal Amerikanen, die zitten hier genoeg. Tijdens de lunch zagen we ook nog een toekan.

Na de lunch zijn we weer naar Drake Bay gebracht. Ondanks al het water waarin we geweekt waren hadden we toch behoefte aan een douche om het zout weg te spoelen. Ons hutje heeft zoals Gijs het noemt een Costa Ricaanse zelfmoorddouche. We zullen proberen er een foto van te plaatsen. Het komt er op neer dat de stroomdraden tot in de douchekop lopen. Wel warm water dus, maar met het risico geelektrocuteerd te worden.

Na het douchen stond Evelien op het balkon toen het koppel Ara’s in de boom kwam zitten ongeveer 20 meter voor ons hutje. Ze staan mooi op film en Gijs heeft zelfs een actiefoto weten te maken toen ze naar het dak van ons hutje vlogen. De kleuren van de ara’s hier zijn echt intens, zo fel en helder zie je het in gevangenschap niet. Prachtige beesten.

Daarna hebben we bij de receptie even met Lulu geknuffeld en voor morgen een tour naar het corcovado national park geboekt. We vertrekken dan al om 6 uur s ochtends vanaf het strand naar het park en gaan daar een uur of 4 hiken. Helaas mag je niet zelf het park in en moet je met een gids. Ook wel goed want om de natuur te beschermen zit er een limiet op het aantal bezoekers per dag en per jaar. We zijn benieuwd!

Op dit moment hangen we weer in onze hangmatten op het balkon. Net als gisteren is het plaatselijke orkerst aan het oefenen. Ze missen nog wel iemand als Eva, die zou het niveau flink omhoog halen.

Na het uitchecken zijn we naar Sierpe gereden. Onderweg zijn we bij elke bank gestopt omdat het Gijs maar niet lukte om te pinnen. Evelien kon gelukkig wel pinnen maar de meeste automaten hebben een limiet op het te pinnen bedrag zitten, dus ook zij heeft 2x moeten pinnen. Een hoop gedoe dus en eigenlijk nog niet het bedrag bij ons dat we wilden hebben. In Drake Bay zijn namelijk geen pinautomaten. Het is niet anders, gelukkig accepteren veel plekken ook creditcards.

Vanuit Sierpe moesten we met de boot naar Drake Bay. We hebben onze auto geparkeerd bij restaurant Las Vegas, daar is een kleine betaalde parkeerplek en vandaaruit vertrekt ook de boot naar Drake Bay. Onze huurauto staat daar nu veilig te wachten tot wij weer terug komen.

Het ging allemaal lekker Costa Ricaans vaag maar we zaten uiteindelijk op de goede boot. Toevallig ook nog naast twee Nederlanders. Het was een klein bootje. In het begin ging het over de rivieren waar we ara’s, een krokodil, aapjes, heel veel vogels en een miereneter hebben gezien.
Daarna voeren we door naar zee. Dat was te merken! Wat een golven in het kleine bootje! Het klapte elke keer na de golf terug op het water. Net de Baron in de efteling.

Er was niet echt een haventje, we werden er gewoon op het strand van drake bay uitgezet. Natte voeten dus! De eigenaar van het hotel stond daar op ons te wachten. Met volle bepakking mochten we hem volgen de berg op. Bleek dat hij ons een upgrade had gegeven naar een betere kamer, die toch vrij was. We hebben nu een vierpersoonskamer met zeezicht. Vanaf ons balkon (met bar en hangmatten) kunnen we naar de ara’s, toekans, parkieten, kolibries en kinkajoes kijken die hier volgens de eigenaar allemaal een plekje hebben. De dwergpincher Lulu liep gezellig mee ons huisje in.

Nadat we gesetteld waren hebben we een snorkeltour geboekt voor morgen en hebben we boodschappen gedaan. De kamer heeft een koelkast, inmiddels staat het water en bier koud. Ook hebben we brood en ananasjam gekocht. We overwogen nog even om nutella chocopasta te kopen, maar 7 euro voor een minipotje vonden we wel wat extreem.

Nu liggen we te relaxen in onze hangmatten op het balkon. Het prachtige uitzicht, het geluid van de golven, de kwetterende vogels en) de aangename temperatuur ( 26 graden ) geven het gevoel dat we in het paradijs zijn.

Gijs heeft met de Rabobank gechat en die beweren dat zijn passen allebei kapot zouden zijn of hij bij een automaat probeert waar zijn europese pas niet kan. Beide lijkt ons sterk want hij kan wel valideren met zijn pincodes en de pas van Evelien doet het wel gewoon bij die automaten. Jammer maar helaas. Gelukkig kunnen we hier op veel plekken met creditcard betalen en hadden we daar voor de zekerheid ook extra geld op gestort.

Vanavond gaan we uit eten in een restaurant dat Gijs heeft gekozen omdat het Pirate in de naam heeft 😉

Gistermiddag hebben we niet veel bijzonders gedaan. Gijs heeft een middagdutje gedaan on de hangmat en Evelien heeft een boek gelezen.

Gisteravond was er een feestje in het hostel, omdat het 6 jaar bestaat. Er waren gasten en dj’s en het was de hele avond happy hour. Een beetje druk en lawaaierig en Evelien was niet zo fit dus we hebben op het balkon van onze hut gezeten.

Evelien lag lekker te lezen in de deuropening van onze hut toen er *plof* een gekko 5 cm bij haar gezicht vandaan op de grond kwakte. We weten niet wie er meer schrok, de gekko of Evelien. De gekko is snel weer tegen de muur op geklommen en heeft daar de rest van de nacht gezeten.

Vanochtend zijn we maar de waterval gelopen. Het was ruim een uur lopen. Nadeel was alleen dat er bijna geen schaduw was en de temperatuur vandaag ongeveer 35 graden is, zonder wind. We geloven niet dat we het ooit eerder zo warm hebben gehad.

Na iets meer dan een uur lopen kwamen we aan bij de waterval. Je kon van de waterval afglijden en in de verschillende plateus van de waterval zwemmen in heerlijk koud water. Na een tijdje kreeg Gijs zelfs kippenvel en zijn we er weer uit gegaan.

Op de terugweg zijn we nog naar de supermarkt gegaan om twee flessen water uit de koeling te kopen. Niet omdat we dorst hadden, maar alleen maar om in ons nek te houden tijdens het lopen zodat we verkoeling hadden.

’s Middags zijn we naar het strand in het nationale park geweest. De zon werd toen ook wat minder fel, af en toe een wolkje er voor, wat wel verfrissend is.

Inmiddels weten we ook waarom het surfen zo zwaar was, het is hier een plek waar gevorderden surfen. De stroming is niet gevaarlijk maar er is een hele lange branding met veel en sterke golven. Je merkt het ook als je gaat zwemmen, de golven zijn zo sterk dat de haarelastiekjes uit het haar van Evelien werden geslagen en je bikini of zwembroek in een golf niet meer helemaal zit waar hij hoort.

Vanavond en vannacht nog even genieten van dit plekje en van onze boomhut, morgen gaan we weer door naar de volgende bestemming.

We hebben weer heerlijk geslapen in onze boomhut. Als het thuis niet zo koud was zou je overwegen daar ook zo’n hut te bouwen. Inclusief gekko’s tegen de insecten dan wel!

Na het ontbijt, natuurlijk gallo pinto: rijst met bonen, een eitje en fruit, zijn we op pad gegaan. Eerst nog even naar de supermarkt om water en pinnen bij de bank. Openingstijden zoals bij ons hebben ze niet echt, alles is s ochtends vroeg open en s avonds laat ook nog.

We hadden onze rit geboekt bij Rancho la merced. Er stonden toen we aankwamen maar 3 paarden klaar. We bleken de enige twee te zijn voor de rit van vanochtend. Eerst kregen we een helm (die was optioneel maar die hebben we allebei netjes opgehad) en uitleg over het paardrijden hier. Als je de teugels vastpakt zoals het ons hier geleerd wordt gaat je paard achteruit. Hier is het een hand aan de teugel en een hand los. Die losse hand kon je volgends de gids gebruiken om iemand te groeten of de zon uit je ogen te houden. Wij hebben hem vooral gebruikt om foto’s en filmpjes te maken en dieren aan te wijzen. Als je wil dat je paard harder gaat moet je voorover leunen en kusgeluidjes maken.

Na die instructie zijn wij opgestapt. Evelien reed op een bruine merrie genaamd Lola en Gijs een witte hengst genaamd Canoo.
Canoo bleek een beetje traag te zijn en humeurig naar de merries die mee reden maar alles is goed gegaan.
De manen van de paarden knippen ze deels af hier. De paarden zonder voorpluk zijn hengsten en de merries houden hun ‘pony’ wel. Een deel van de manen op de hals worden ook kortgeknipt, op een stukje na om aan vast te houden.

Het was een leuke rit langs de ranch, waar we nog een grote leguaan zagen, door het bos, over velden en door een aantal riviertjes. Uiteindelijk kwamen we bij een mooie waterval waar we kikkers hebben gezocht en hebben gezwommen. Daarna zijn we weer terug naar de ranch gegaan. Onderweg hebben we allerlei dieren gezien zoals kikkers (en kikkerdril en visjes), apen, roofvogels, vlinders, vissen, vleermuizen en vogels, waaronder weer de ora pendola.

Mocht je ooit naar Costa Rica gaan raden wij een verblijf in het flutterby house in Uvita en het paardrijden bij Rancho La Merced zeker aan!

Op de terugweg hebben we bij de bakker nog wat broodjes gekocht. Het is altijd verrassing wat er in zit, soms kaas, jam, fruit of kip. Er zat nu een pittig broodje bij met pepers er in. Fijn om daar achter te komen als je een grote hap hebt genomen haha!

Na het ontbijt zijn we maar de whale tail gelopen om te snorkelen. Vanaf de opgang naar het park bij ons hostel is dat ongeveer 35 minuutjes lopen.

De zon is fel hier en brand gewoon. Ondanks dat wij met factor 50 smeren verkleur je in no time, en verbrand je snel. Gijs had al verbrande schouders en Evelien verbrande voeten. Bij het snorkelen hebben we rashguard shirts gedragen die de zon tegenhouden. Dat helpt goed, alleen zie je precies tot waar het shirt kwam. Ook draag je hier al snel en pet of hoed.

De whale tail is een zandbank en rotsen in de vorm van een walvisstaart. Het is onderdeel van het nationale park. Het snorkelen was leuk alleen hebben we niet veel kunnen zien omdat het water troebel was. Verkeerde dag uitgekozen om te snorkelen dus! Na een tijdje hebben we het opgegeven en zijn we terug gaan lopen. We zagen toen wel krabben, kreeftjes en zeeslakken.

Na wat gegeten te hebben in onze boomhut en een smoothie bij de bar gedronken te hebben hebben we een surfplank gehuurd en zijn we gaan golfsurfen. Gijs was er best goed in, Evelien wat minder – maar liggend op de plank ipv staand ging ook goed 😉

Op dit moment is het happy hour en zitten we aan de bar met een drankje.

Gisteren zijn wij na het ontbijt en een strandwandeling vertrokken uit Manuel Antonio. Normaal zou het een uurtje rijden zijn maar Uvita maar er was een weg afgezet en op de snelweg was een ongeluk gebeurd. We hoefden niet de kant van het ongeluk op maar het duurde even voor we bij de afslag konden komen. Daarna verliep de reis goed.

Het flutterby hostel is echt een leuke plek. Je hebt hier slaapzalen waar je een bed kunt huren en eigen ‘kamers’. Wij slapen in the penthouse. Onze eigen boomhut. Eigenlijk is het een vloer, een golfplaten dak en een paar wanden met luiken die open staan. Er is ook een balkonnetje en een hangmat. Eigenlijk slaap je gewoon buiten onder een klamboe.

Het aantal insecten valt ons nog mee maar dat kan ook komen door onze huis-gekko’s. Vannacht is Evelien wel een paar keer wakker geworden van hun geluid. Het klinkt net of ze je uitlachen. 😉 Verder hoor je hier veel krekels en vogels. Vannacht en vanochtend waren er ook brulapen te horen. Even wennen weer aan de geluiden dus!

Gistermiddag hebben we al even het nationale park bezocht en op het strand gelopen en gezeten. Het was toen hoog water en daardoor was er niet veel strand. Het is hier veel minder toeristisch dan manuel antonio. Je merkt het al aan de toegangsprijs voor het park: 16 dollar voor manuel antonio of 6 dollar hier.

Vandaag gaan we snorkelen en een surfplank huren. Morgen gaan we paardrijden.We hadden ook een whale watching boottocht willen doen maar het seizoen voor de bultruggen begint half december. We zijn dus net wat vroeg en hebben besloten de tocht vanuit onze volgende bestemming te doen.

Om half 9 lagen wij al heerlijk op het strand. Als echte toeristen hebben we vandaag 2 ligbedjes en een parasol gehuurd. De zon is zo sterk dat je het anders niet zo lang volhoud. We waren ongeveer de eerste, op een paar kapucijn aapjes na. We hebben lekker gezwommen, een banaantje gegeten, nog eens gezwommen en lekker vanaf onze ligbedjes naar de mensen gekeken. Tussendoor is Gijs nog naar de ‘panaderia’ geweest om lekkere broodjes. Om half 3 zijn we weer van het strand afgegaan. Even bijkomen bij de airco en een ananas eten. Echt, het fruit heeft hier 10x meer smaak dan thuis! Vooral papaja, als je dat in Nederland koopt is het hard en smaakloos, hier is het heerlijk zacht en zoet.

Straks gaan we weer een strandwandeling maken bij zonsondergang en daarna lekker uit eten.

15 jaar heeft Gijs er naar uitgekeken om terug te gaan maar deze plek. Helaas… het is echt een tegenvaller.

We gingen even na 7 uur het park in. Het was toen nog rustig. We hebben twee apensoorten, een agouti (soort kleine capibara / grote cavia), wasberen, verschillende vlinders, vogels en hagedissen gezien. Het pad was breed en verhard en om de honderd meter stond een plattegrond of informatiebord. Niet echt avontuurlijk dus. We besloten naar het verste strand te lopen en hadden onze snorkels ingepakt. Bij het verste strand bleek dat je er niet op mocht. Dan maar een strandje terug maar daar waren veel rotsen en stroming. We hebben tot aan onze knieen in het water gestaan en toen besloten dan toch maar naar het grote strand te gaan. Daar stonden inmiddels al ruim honderd toeristen. Een eindje het strand op gelopen en een rustig plekje kunnen vinden. De apen en wasberen zaten al te azen op eten. Bij de ingang van het park kreeg je al tassencontrole en je mag geen snacks mee het park in nemen. Wij hadden slotjes meegenomen en onze tas goed afgesloten en met het kabelslot aan een boom vast gemaakt.

We hebben een tijdje gezwommen en gesnorkeld in het warme water en toen zijn we weer terug gegaan het park uit. Hoewel het strand adembenemend mooi is, was dit voor ons echt te toeristisch. Op de terugweg kwamen we nog een paar honderd toeristen tegen die aapjes aan het kijken waren.

Terug bij het hotel (het was nog maar 10 uur sochtends) hebben we watermeloen gegeten en zijn we daar naar het strand gegaan.

Helaas is Evelien wel gestoken door een kwal. Het valt gelukkig mee, het prikt alleen een beetje. Het was niet helemaal haar dag want ze was ook niet helemaal fit. ’s Middags en ’s avonds dus maar in de buurt van het hotel gebleven.

’s Avonds hebben nog wel romantisch een wandeling over het strand gemaakt bij zonsondergang. Daarbij nog aapjes, krabben, kreeftjes, pelicanen, een hagedis en vleermuizen gezien. Bij ons hotel zitten op de veranda ook gezellig een aantal gekko’s.

Aapje bij het hotel