Gistermiddag liepen er bij het zwembad weer heel wat dieren. Verschillende leguanen, eekhoorns, agouti’s, orapendolas, kolibries en nog een aantal andere vogelsoorten. Het was gisteren een zonnige dag en we zijn lekker verkleurd. Als de zon doorkomt is het gelijk zweterig warm. Er is een hoge luchtvochtigheid hier. We kregen nog een verfrissende kokosnoot van het hotel tijdens het zonnen.

Lees verder →

Gisteravond zijn we uit eten geweest bij de Reggae bar. Het is daar altijd druk met mensen dus we dachten dan zal het wel goed zijn. Helaas was dat niet het geval. We moesten een uur wachten op ons eten. Nou is dat niet zo bijzonder hier, maar het eten smaakte ook echt alsof het een uur gekookt had. Taai rn droog. Voor het eerst in de hele vakantie dus een keer niet lekker gegeten.

Lees verder →

Een paar foto’s

Lees verder →

We hadden graag willen snorkelen maar het weer zit niet mee waardoor het water troebel is. Het doet elke dag wel een flinke tropische bui. De temperatuur is heerlijk hoor, rond de 30 graden. En de zon komt ook regelmatig te voorschijn. Maar als we gaan snorkelen willen we wel graag wat zien. Anders is het zonde van de 70 dollar per persoon. Daardoor hebben we andere plannen gemaakt.

Vandaag stond er nog een dierenopvang op het programma, het jaguar rescue center. Www.jaguarrescue.com

Eerst zijn we naar Puerto viejo gegaan waar we even hebben rondgekeken. Daarna zijn we doorgereden naar de dierenopvang.

Het bezoek aan de opvang was leuk. We hebben veel dieren gezien: kikkers, uilen, valken, havikken, papegaaien, parkieten, kaaimannen, krokodil, ocelot, toekan, wasberen, miereneters, luiaarden, apen, slangen, baby eekhoorns, baby wasberen, baby opossum en een pelikaan. Bij de rondleiding l
iep ook een Nederlands meisje mee die een half jaar vrijwilligerswerk gaat doen in de opvang. De gids legde uit hoe de dieren binnen gekomen waren: vaak door de politie gebracht omdat ze niet als huisdier gehouden mogen worden. De kaaimannen waren door een man gebracht die het zwembad van zijn nieuw gekochte huis ging schoonmaken en door een vrouw die er een in de douche van haar hotel vond. Verder veel dieren die aangereden zijn of moederloos gevonden worden.

Na het bezoek aan de opvang zijn we lekker bij het zwembad in de zon gaan zitten.

Vandaag stond een bezoek aan het sloth sanctuary (luiaard opvang) op het programma. Om 8 uur startte daar een tour. Het begon met een boottochtje om de slots op het terrein te bekijken. Helaas waren ze goed verstopt. Daarna ging het verder met een rondleiding langs een aantal verblijven. Sloths die als baby in de opvang komen, kunnen niet succesvol worden uitgezet. Deze dieren blijven in de opvang wonen. Volwassen dieren kunnen wel opnieuw uitgezet worden als ze zijn genezen. De sloths die in de opvang zitten zijn daar om verschillende redenen gekomen: bijvoorbeel vast in prikkeldraad, geelektrocuteerd door een hoogspanningskabel, aangereden, door een hond gebeten, uit de boom gevallen, verstoten door de moeder of ondervoed door verkeerde kaakstand.

Nadat we een aantal van de verblijven bekeken hadden ging de rondleiding verder in de nursery, de kraamkamer. Geen hele kleine babyluiaarden daar. Dieren onder een half jaar oud zitten daar. Normaal blijft een sloth tot 8 maanden bij zijn moeder. De sloths in de kraamkamer hadden allemaal een knuffel als surrogaatmoeder. Ze zaten in hondenbenches met boomtakken en hangmatten om te klimmen ook hadden ze handdoekken om zich tussen te verstoppen. Ze proberen ook sloths te koppelen zodat ze steun aan elkaar hebben maar dat lukt niet altijd, dan gaan ze vechten. We hebben heel wat sloths gezien en heel wat over ze geleerd.

’s Middags zijn we naar het strand gegaan. Er is hier door klimaatverandering geen strand meer dus we hebben niet kunnen zitten. We hebben een tijdje gezwommen en zijn toen bij het zwembad gaan zitten.

De geluiden van brulapen maken ons wakker na een goede nacht slaap. Voor het eerst deze vakantie in een bed van europees formaat, een matras van 2 meter lengte!

Vandaag gaan we Cahuita National Park in. Gijs is hier vroeger ook geweest en vond het geweldig hier te snorkelen. Helaas hebben we gelezen dat snorkelspullen worden afgepakt bij de ingang en je een tour met gids moet boeken als je wil snorkelen hier. Daar hebben we eigenlijk nog niet zo veel zin in. We gaan eerst eens gewoon kijken, het heeft ook erg veel geregend vannacht dus we gaan vandaag zonder snorkelspullen, voor een hike. De entree van het park is gelukkig niet zo duur, gratis, maar ze vragen wel een vrijwillige donatie.

Vanochtend was Evelien vroeg op en is ze om kwart over 5 naar buiten gegaan om dieren te zoeken in het park. Ze heeft er een heleboel gezien. Een grote pad, een opossum, een eekhoorn, vier agouti’s, een enorme familie gifkikkers en een grote gele vlinder.

Daarna zijn we gaan ontbijten bij Brigitte. Een Duitse die vlak bij ons huisje een ontbijt restaurant heeft. Gijs heeft bananenpannenkoekjes met fruit op, Evelien Gallo Pinto.

Na het ontbijt zijn we naar de ingang van het nationale park gelopen. Daar bleek dat er maar één pad door het park liep van 8 km, geen ronde. Je kwam niet uit in een stadje, maar langs de snelweg. We zijn aan de hike begonnen.

Het begon met een net zandpad de eerste kilometer. Daarna kwamen we uit bij een rivier die in de zee uitmonde. Er stonden een aantal mensen die niet over durfden te gaan. De rivier stroomde sterk en de zee was ook niet echt rustig. We hebben het eerst geprobeerd bij de rivier maar dat werd echt heel diep. Uiteindelijk zijn we bij de vloedlijn overgestoken. Het water kwam nog hoog, tot halfverwege onze bovenbenen. Na ons stak nog een stel over. De rest is teruggegaan.

Het was even zoeken waar het pad verder ging, dit was duidelijk minder belopen. Modderig, soms tot je knieën in’t slik, veel water en sommige stukken helemaal geen pad. De route liep dicht langs de zee. Strand is er niet meer. Je ziet goed dat de zee het bos op eet. Veel omgevallen palmbomen in de branding, koraalstukken in het bos. Erg jammer.
Onderweg, net iets over de helft, hebben we gepicnict en boterhammetjes met tonijn gegeten. Daarna zijn we weer doorgelopen. Het was gelukkig wel een vlakke route, maar het zand, water en modder in je schoenen en het zoeken naar een weg maakt dat je er toch lang over doet. Uiteindelijk hebben we er 4 uur over gelopen tot aan de bushalte. We zijn op de bus naar Cahuita terug gestaptDe bussen hier hebben geen airco maar rijden met de deuren open. De chauffeur zat rustig te whatsappen tijdens de rit. Het kost bijna niets, nog geen euro per persoon.

In cahuita was het nog ongeveer 2 km lopen naar ons huisje. Uiteindelijk hebben we ongeveer 15 km gelopen. En dat in de zon en warmte! Af en toe wel een verfrissend buitje tussendoor, maar dat was niet erg.

We hebben heel wat dieren gezien in Cahuita National Park: slingerapen, brulapen, een agouti met een baby, een slang, veel spinnen, verschillende hagedissen, eekhoorns, een kikker, veel vlinders en libelles en een wasbeer.

Wat een regen! Vannacht en vannochtend heeft het alleen maar geregend. Tijdens het ontbijt zaten we op het overkapte terras. We kregen eerst een flinke fruitsalade en jus d’orange. Daarna gallo pinto met een dikke plak gebakken turrialbakaas, ei en een tortilla. Alsof dat nog niet genoeg was kwam er ook nog een toetje, een flinke plak cake. Tijdens het ontbijt hebben we vogeltjes en eekhoorns zitten kijken ( ook de orapendola kwam voorbij).

Na het ontbijt hebben we de spullen ingeladen en zijn we gaan rijden. Onderweg hebben we veel regen gehad. De rit begon door de bergen met prachtige uitzichten maar het werd na een tijdje vlakker. Daar was de ene na de andere bananenplantage. We hebben alle bekende merken voorbij zien komen. Ook zagen we veel terreinen met zeecontainers en vrachtwagens voor het vervoeren van de bananen.

Cahuita ligt in de provincie Limon. Er is ook een stad genaamd Limon. Daar zijn wij doorgereden. Wij zijn deze reis al meerdere keren gewaarschuwd dat we in Limon op onze spullen moesten passen en echt niets in onze auto moeten laten liggen.
We zijn niet gestopt in de stad maar je ziet dat het een armere plek is dan de plaatsen waar we hiervoor zijn geweest. Onderweg rook je regelmatig de hennepgeuren. De bevolking bestaat voor een groot deel uit Jamaicanen en Chinezen, maar weinig Costa Ricanen.

In Limon reden we opeens letterlijk naast de zee. Voor je idee zou de weg bij hoog water onderlopen. In de zee – hoe kan het ook anders – diverse containerschepen.

Cahuita ligt ongeveer 40 km onder Limon. In cahuita is de bevolking minder arm. Er wonen hier ook veel buitenlanders zoals Europeanen en Amerikanen. Zo is de eigenaar van het hotel waar we verblijven uit Oostenrijk.

We hebben een best net huisje, helaas een zonder keuken dus het wordt 3x per dag uit eten gaan. Heel erg is dat niet hoor! Op weg naar ons huisje kwamen we al een agouti tegen ( soort grote cavia die hoog op zn pootjes loopt) en op ons terras zat een gifkikker. Die lijkt hier zijn territorium te hebben want hij blijft er ook echt. Ons huisje staat midden in de natuur. Agouti’s, kikkers, eekhoorns, hagedissen, vogels (ook hier weer de orapendola) en krekels om ons huisje heen. Het park bestaat uit 6 huisjes/bungalowtjes en heeft een zwembad.In Cahuita was het gelukkig eindelijk droog. Nadat we de spullen in het huisje gezet hadden zijn we op ons terras gaan zitten. Evelien trok de deur dicht, je wil immers niet dat er een gifkikker in je bed zit. Ze had er even niet bij nagedacht dat de sleutel nog binnen lag. Gijs heeft nog een tevergeefse poging tot inbraak gedaan, hij miste echter de middelen om binnen te komen. De schoonmaakster in het huisje naast ons bood uitkomst en heeft de deur voor ons opengemaakt.

Na een tijdje gezeten te hebben zijn we de omgeving gaan verkennen. Vlak bij ons huisje is het strand al. Echt prachtige stranden met donker zand. Onderweg kwamen we nog brulapen tegen. We zijn doorgelopen naar het centrum waar veel restaurantjes en souvenirwinkeltjes zijn. De ingang naar Cahuita NP is daar ook. Daar zijn we nu nog niet in gegaan. Wel hebben we een bezoekje gebracht aan de supermarkt. Evelien besloot wat lokale specialiteiten uit te proberen en zit op dit moment aan de piña y carambola.

Daarna zijn we nog naar de bank gelopen. Gijs kan nog steeds niet pinnen. Evelien wel maar ze maakte een foutje waardoor ze ipv. 200000.00 colonne 2000.00 pinde. Ongeveer 4 euro. Al die nullen zijn we helemaal niet gewend en de automaten hier gaan panisch piepen als je niet snel genoeg bent. Dan maak je wel eens een foutje. Nog een poging lukte het om nog 50000.00 colonne bij te pinnen, toen zat ze aan de daglimiet van het automaat.

Nu zitten we lekker op het terras van ons huisje. Gijs aan het imperial bier en Evelien aan de piña y carambola. Straks nemen we nog een duik in het zwembad.

Later in de middag zijn we weer naar het stadje Turrialba gegaan. Het was nog lastig om een parkeerplek te vinden, bijna alles was vergunning parkeren of in een straat waar we het niet helemaal op hadden.

Uiteindelijk vonden we een plekje vlak bij een restaurant dat er leuk uit zag. In welk Nederlands restaurant heb je nou kerst tafelkleedjes, een star wars film op tv, disco-kerstmuziek, glitterbloemen decoraties en gekleurde knipperende kerstverlichting?

Het eten was prima, Evelien heeft red snapper met frietjes en groenten op en Gijs heeft kip met champignons en friet gegeten. We waren blij dat we een keer geen rijst op ons bord hadden. Veel Tico’s eten rijst met bonen voor ontbijt, lunch en avondeten. De meeste gerechten in de restaurants zijn ook met rijst. Ook als je tortilla’s of taco’s besteld (die hier zacht zijn) zit er rijst bij. Grappig is ook dat friet hier als groenten wordt gezien en vaak dus ipv groenten of salade bij een rijstgerecht gekozen kan worden. Er zijn in restaurants wel veel variaties te bestellen, rijst met kip, rund of vis en dan keuze uit verschillende sauzen of kruiden en keuze uit een bijgerecht zoals sla, groenten of friet.

Het uit eten gaan is anders dan thuis. We bestellen al geen voorgerecht meer omdat de hoofdgerechten over het algemeen echt flinke borden eten zijn. Ook krijg je je hoofdgerecht direct na je voorgerecht, soms heb je je voorgerecht nog niet op of ze zetten het al op tafel. Als je bij het bestellen drankjes besteld dan krijg je die pas als je eten komt, dus niet direct. Wat wel heel netjes is, is dat je standaard een glas water bij je eten krijgt.

Vandaag hebben we toch de gok gewaagd om weer eens iets anders te doen: een toetje bestellen. We hadden overlegd dat we een fruitsalade en appeltaart zouden bestellen en dan zouden delen. Ze vroeg vanalles wat wij niet snapten dus de menukaart erbij en aanwijzen. Bleek dat de vraag was of we er ijs bij wilden. Nee, daar kan Evelien niet tegen. Toen onze toetjes kwamen zat er op de fruitsalade toch een enorme bol ijs. Die heeft Gijs maar opgegeten. De appeltaart was erg lekker maar meer een soort strudel achtig. Tussen het fruit zaten een soort jam-blokjes. Het blijft elke keer een verrassing wat je op je bord krijgt maar gelukkig heeft alles tot nu toe prima gesmaakt!

Het was de eerste keer dat we in het donker zijn gaan rijden. Rond 5 uur wordt het hier donker en dat gaat echt heel snel. Rijden in het donker wordt afgeraden omdat de wegen hier niet overal even goed zijn. De wegen zijn slecht of niet verlicht. Ook hebben niet alle Tico’s de lichten van hun auto aan.

We hadden het stuk eerder die dag al een keer gereden en hoewel er een aantal potholes (grote gaten) en een haarspeldbocht op de route zaten durfden we het wel aan. Natuurlijk ging het ook nog flink regenen. Gelukkig is het rijden wel goed gegaan. We hebben geen dieren aangereden en zijn niet vast komen te zitten in een pothole of modderige berm. Nu zijn we weer in het hotel.

Vanochtend zijn we nog een keer mee geweest op Quetzal tour en opnieuw hebben we hem gezien. Daarna zijn we nog naar de waterval gelopen, door het poema – territorium. De poema hebben we (gelukkig) niet gezien.

Daarna zijn we gaan rijden. De route ging langs Cartago door de bergen en heuvels, door de centrale hooglanden. We zagen vooral veel akkerbouw en veeteelt onderweg. We waren wat aan de vroege kant bij ons hotel. Het hek was dicht en er was niemand. Ook echt weer iets voor hier haha.

Toen zijn we doorgereden naar Santa Rosa maar dat was wel erg klein. Gelukkig zit het plaatsje Turrialba er bijna aan vast en dat is weer iets groter. Van de vulkaan hebben we nog niet veel gezien, de wolken hangen laag dus er is geen helder zicht. Nadat we in Turrialba lunch hebben gekocht en opgegeten hadden, zijn we nog een keer bij het hotel gaan kijken. Inmiddels was het hek open en konden we inchecken.

De kamer ligt op de 1e verdieping. We hebben uitzicht op de vallei en bergen. Voor ons is een tuin met allerlei bloemen waar veel kolibries vliegen en waar een sinaasappelboom in staat. De douche in dit hotel is heerlijk, warm en een flinke straal. Erg fijn na de wisselende temperaturen van de zelfmoord-douches en daarvoor de koude douche (gewoon uit de leiding zonder douchekop) in het flutterby. Dit is een ‘gewone’ douche, dat wil zeggen met een normale douchekop en een mengkraan.