Vanochtend kunnen we lekker uitrusten en uitslapen. Vanmiddag en vanavond hebben we een excursie.

Het ontbijt was weer netjes verzorgd, dit keer geen pannenkoeken maar een eitje er bij. Na het ontbijt hebben we nog een stukje gewandeld, even op het centrale plein gezeten en water gekocht voor tijdens de tour vanmiddag.

Toen zijn we terug naar het hotel gegaan, in de hoop dat er warm water zou zijn voor de douche. Dat was er, bijna te heet zelfs!

Daarna gelijk de kleding voor de tour aangetrokken en tassen ingepakt. We kregen netjes advies over wat mee te nemen: 1.5 liter water p.p. , een snack zoals koekjes, zonnebrandcrème, zonnebril een pet, een jasje en we moesten een lange broek aantrekken en goede stevige wandelschoenen. En contant geld meenenen voor de park entrees, want die zitten niet bij de tourprijs in.

De excursie begint om half 3. het begon met een bezoek aan een uitkijkpunt boven de maanvallei om fotos te maken.

Daarna gingen we naar een andere vallei, de mars valley, of death valley. Beide zijn namen voor dezelfde vallei. Daar begon het gelijk met een redelijke klim. Het is vrij hoog hier en we klommen nog hoger naar 2900 meter. De tour die we vandaag deden werd aangeraden om mee te starten om aan de hoogte te wennen. Er was ook een prachtig uitzicht over de vallei. Er waren planten en een hagedis. Het was helder weer dus je kon ver kijken, tot aan het Andesgebergte op de grens met Bolivia.

We hebben deze excursie geboekt bij CosmoAndino expediciones, een excursie bedrijf dat bekend staat om de kleine groepen en het vermijden van drukte. De eigenaar van dat bedrijf is een Nederlander, die jaren geleden deze plaats bezocht en verliefd werd op een vrouw van hier.

De gids, Francisco, sprak goed engels en wist veel over de omgeving, de vulkanen, steensoorten, planten, klimaatverandering en de geschiedenis van de bevolking.

Evelien voelde zich een beetje duizelig bovenop, maar niet super erg. Een beetje hoogteziekte dachten we. Of een combi van slecht slapen, extreme hitte, de inspanning en de hoogte. Rustig en diep ademhalen en veel water drinken was het advies, dat zweet je net zo snel weer uit. Gijs had flink last van hooikoorts vandaag, dus wat dat betreft niet onze beste dag.

Aan het einde van deze wandeling bleek het de bedoeling te zijn dat we van een hoge zandduin van zouden afrennen. Ze waren er ook aan het zand-boarden een stuk lager van diezelfde helling. Op zich hebben we allebei geen hoogtevrees maar het was echt stijl en hoog, en zand schuift naar beneden als je er in staat. Best spannend dus!

We hebben het niet rennend gedaan maar lopend, en toen we echt voorbij onze enkels in het zand zakten hebben we elkaars hand vast gehouden. Halfverwege heeft Gijs ook nog een hand gegeven aan een Britse toeriste met hoogtevrees die echt niet meer verder durfde, maar met een beetje hulp gelukkig ook beneden kwam.

Daarna gingen we terug naar de maanvallei, eerst was er een pitstop, wel zo fijn, Even wat eten, drinken en een toiletstop.

Vervolgens gingen we naar nog een uitkijkpunt. Daar had Evelien echt moeite mee, ze werd erg duizelig tijdens de klim. In een wat rustiger tempo dan de rest toch boven gekomen. Daarna weer terug naar beneden, dat ging een stuk makkelijker.

De volgende stop was bij een oude mijn en huisjes van de oude arbeiders vroeger. Dat was heerlijk in de schaduw van een grote rots en niet zo heel hoog, dus dat ging prima. Mooie zoutkristallen gezien en rustig rondgelopen.

Daarna nog langs een hele mooie rotsformatie gelopen, richting het punt waar we de zonsondergang zouden kijken.

Maar ondertussen was er een windje opgestoken en koelde het lekker af. De gids gaf ook aan dat het een extreem warme dag was, zelfs hij had veel meer water gedronken dan normaal en kreeg nog van de parkrangers een extra fles water.

Volgens de weerberichten was het vandaag 31 graden, maar in de zon in de woestijn, zonder schaduw, nog een stuk warmer. Het was flink zweten. Wij hadden uiteindelijk ruim 4 liter water mee, 2 liter per persoon, en het laatste hebben we in de bus terug opgedronken.

De laatste klim was weer een hoge. Evelien had gelukkig nergens last van, was het waarschijnlijk toch de warmte ipv de hoogte . Tenminste, dat hopen we. Morgen merken we dat pas echt.

De laatste klim was het zeker waard. Eerst een wandeling langs de drukkere toeristische uitkijkpunten en selfie-spot, daarna doorgelopen over een stijle, schuine helling naar een rustig punt. Zonsondergang in alle rust aan de rand van een hoge rots in de maanvallei.

Rond 9 uur savonds was de tour klaar. We moesten nog avondeten. Gelukkig eet iedereen hier laat. Het eten werd pasta, waarna we terug naar het hotel gelopen zijn en het zand van onze kleding en onszelf gespoeld hebben onder een warme douche.