Weer vroeg wakker van de deurbel van het hotel, maar vandaag hoeven we niet vroeg op te staan.

Na het ontbijt hebben we de koffers ingepakt. Omdat we pas vanmiddag vliegen en eind van de ochtend onze transfer pas komt hadden we nog een paar uur over.

Een laatste rondje door het stadje dan maar, terwijl het nog lekkere temperatuur is en rustig op straat. Er hangt een prettige sfeer in het stadje, lekker rustig en relaxed. Het is ook echt een toerist-vriendelijk plaatsje.

Van de politieke onrust merk je hier nauwelijks iets, een paar posters aan bomen met teksten, maar er is niets ondergeklad of vernield. Geen demonstraties of rellen.

Het is een goede keuze geweest voor ons. Hoewel er voor Valparaiso en Santiago geen negatief reisadvies is en geen avondklok meer is, zijn er nog wel bijna dagelijks protesten en rellen. Het was waarschijnlijk ook wel goed gekomen als we daar heen waren gegaan, maar we denken we dat we ons hier toch prettiger en veiliger gevoeld hebben hier dan in die plaatsen. En we zijn zelf meestal ook meer onder de indruk van natuur, dan van steden.

De afstanden in Chili zijn alleen wel flink groot. De keuze om de reisplannen aan te passen hield dus in dat we een vlucht van bijna 2 uur moesten maken, vergelijkbaar met even van Amsterdam naar Venetië vliegen 😉 En dan ben je nog maar van midden naar noord Chili gevlogen. Chili is meer dan 4200 km lang. Heel Europa is zo’n 2600 km lang. De reisafstanden binnen dit land zijn dus echt behoorlijk groot.

Op het moment wachten we op de transfer naar het vliegveld. Die komt rond 11 uur. Wij hadden dat liever eerder gehad, maar dit was de standaard marge voor transfers. Het is 1 uur en 20 minuten rijden naar het vliegveld (of langer, als er meer mensen opgehaald moeten worden). We vliegen om 14:50 uur, weer met sky.

De transfer was natuurlijk veel te laat, en we waren de eersten die opgehaald werden, dus vertrokken we ook niet direct naar het vliegveld. Voor ons idee dus een stuk later dan de bedoeling was op het vliegveld. De rij was enorm op het vliegveld en maar 2 balies open. Wij hopen dat we het gaan redden, er is een balie met een toetsenbord dat zojuist vervangen werd en bij beide balies staan mensen met afwijkende bagage, die er beiden al een kwartier staan zonder dat er iets lijkt te gebeuren.

Uiteindelijk ging de rij toch bewegen en konden we 20 minuten voor de limiet onze koffers inchecken, en door naar de security. Daar ging een beveiliger in het spaans vanalles roepen en allerlei gebaren maken naar Evelien, en blijkbaar bedoelde die man dat de “lopende” band niet vanzelf ging en was het verzoek of ze de tassen door kon schuiven door de scan.

Maar goed, we hebben het gered. De vlucht was niet echt comfortabel, Gijs had zoals gebruikelijk te weinig beenruimte en Evelien had dit keer een siesta-houdende Chileen op haar schouder. De man ging van krampachtig vasthouden van de stoelleuningen tijdens het opstijgen naar volledig in coma voor de rest van de vlucht. Inclusief luid snurken. Hij had vast een slaapmiddel genomen. Helaas leunde hij niet naar het raampje, maar naar Evelien. Fijn. Gelukkig was het geen hele lange vlucht.

In Santiago stonden we op de koffers te wachten bij bagageband 8, zoals op de borden was aangegeven. Toen ging band 9 draaien, 8 bleef stil staan. Ik zei nog tegen Gijs “zul je zien dat onze koffers daar straks op komen”. Je raad het al, de tweede koffer die band 9 op kwam was die van Gijs. Gelukkig hebben we er opvallende hoezen om zitten.

We moesten even wachten op de gratis hoteltransfer, die ging maar 1x per uur. Ver was het niet naar het hotel, in 10 minuutjes waren we er.

Het is een hotel van een Amerikaanse keten, Wyndham, wij kenden het niet. Maar het is superluxe. Onze hotelkamer heeft een hoekbank, bureau, 2 tv’s, een bed waar Gijs zelfs in past en een ruime badkamer. Ook is er een zwembad, sauna en sport ruimte en restaurant in het hotel. En ook niet onbelangrijk, een fijne warme douche die constant op temperatuur blijft. Een fijn hotel dus voor de laatste nacht hier.