Vandaag is het einde van de cruise. Na het ontbijt nemen we onze koffers mee en gaan we van boord.

De laatste keer versgebakken wafels en fruit bij het ontbijt. Dat zullen we nog wel missen. En afscheid nemen van Anom & Zeki die onze kamer tijdens de reis gepoetst hebben, 3x per dag! Die service hebben we thuis niet.

We hebben er voor gekozen om zelf de bagage van boord te sjouwen. Dat houd wel in dat je in de eerste groep van boord moet. Dat vinden wij niet erg, we zijn toch altijd vroeg wakker.

We hebben een envelop met instructies in de hut gehad, met uitleg over hoe het werkt en kaartjes met ‘expedited’ er op. We moeten wachten tot dat omgeroepen word en dan mogen we van boord, dat zal tussen 7.45 en 8.45 zijn. Dan moeten we zelf de bagage meenemen van boord en in de bussen het haventerrein over naar de cruise terminal. Als het goed is zou er bij de cruise terminal al een (extra) bus moeten komen naar Santiago, zo niet dan moeten we een klein stukje lopen naar de bus terminal.

Het ontschepen was super simpel. Ze riepen het om en we liepen zo van boord, helemaal niet druk. Er waren denken wij niet veel mensen die de optie om zelf hun bagage te sjouwen gekozen hadden.

De bagage ging door de scan ( vooral controle of je verse etenswaren mee smokkelt, dat is verboden). En wij door een poortje, en dat was het.

De bus had toch de extra halte speciaal voor onze cruise op het terrein bij de terminal. Wel zo makkelijk, scheelt weer een stukje lopen. Het was een comfortabele rit, zelfs Gijs had genoeg beenruimte in de Pullman bus. Het was een rechtstreekse verbinding naar de bus terminal in Santiago. Daar moesten we uitstappen en overstappen op een bus van een andere maatschappij, Turbus.

Het loket was makkelijk te vinden en met de basiscursus spaans lukte ‘ Dos personas aeropuerta por favor’ ook nog wel, en de mevrouw schreef op de bon netjes de nummers van de haltes waar we op moesten stappen. Wel zo fijn want het was een enorm terrein waar tientallen, misschien wel honderd bussen van verschillende maatschappijen stonden.

Er zou elke 10 minuten een bus gaan en er stond er al een bijna klaar voor vertrek waar we zo in konden. Bagage met stickertje er op onderin de bus, wij bovenin, en na een rit van een half uurtje waren we (veel te vroeg) al op het vliegveld.

De dame bij de bagage check in deed er zo lang over dat we al het idee hadden dat er iets niet klopte, er werd al een engels sprekende collega gehaald maar we waren simpelweg nog te vroeg om de koffers in te checken. Geen probleem natuurlijk. Het is geen groot vliegveld maar er zijn een aantal restaurantjes, prima plek om een kop koffie te drinken terwijl we wachten.

Om 16.14 ging onze vlucht van Santiago naar Calama. De vlucht duurde ongeveer 2 uur.

Het was een bijzondere vlucht. We hadden voor een budget maatschappij gekozen genaamd Sky. Op zich een vrij net en nieuw vliegtuigje. Maar Evelien zat dit keer naast een huilende man bij het opstijgen (weer eens wat anders dan een huilende baby) en in de rij voor ons waren er aan het bidden. Geeft veel vertrouwen, haha. Het was best spectaculair en hobbelig opstijgen, Santiago ligt namelijk tussen de bergen. Al snel flink scherp draaien om niet tegen de bergen te vliegen, en best wat turbulentie.

Het uitzicht tijdens de vlucht was echt spectaculair. Weinig wolken, super helder weer. Gebergte in heel veel kleuren, van de witte sneeuw, naar beige-, rood- en bruintinten, blauw- en grijstinten tot bijna zwart vulkanisch gesteente. Met helderblauwe bergmeren er tussen en witte zoutvlaktes. Straks gaan we het gebied over land bekijken, maar vanuit de lucht was het al alsof we over een andere planeet vlogen.

Vanaf het vliegveld in Calama hadden we een transfer geregeld naar het hotel. Dat was ongeveer 1 uur en 20 minuten rijden, iets langer omdat we de laatste waren die werden afgezet. Het zou ook met de bus kunnen, maar na een flinke reisdag en ’s avonds aankomen leek het ons prettiger een rechtstreekse transfer naar het hotel te hebben.

De omgeving is echt bizar. Het voelt alsof we het decor van een starwars film zijn binnengelopen. Tijdens de rit zagen we guanaco’s (lama’s), woestijn, rotsen, valleien, en ruim een uur lang nauwelijks een teken van leven, alleen een weg door de woestijn. En een prachtige zonsondergang.

Inmiddels is het 9 uur ’s avonds, we zijn in het hotel aangekomen. Het hotel is netjes, de kamer is schoon. We zijn blij dat we voor de vlucht nog een hapje gegeten hadden op het vliegveld, want we zijn best moe.